punta tayong nevereverever land.
for every entry here, i almost talk about a different topic, "talk" to different people. or even for every section of the entries. or even for every paragraph. or even for every line. or word? haha. labo. anyway, gusto ko lang sabihin yun.
+ + +
i talked to her last week. pagkatapos ng huwazaaap!'s (we don't normally say hi or hello. we scream huwazaaap each time -- or at least she does. i only do so when she's too sad or sleepy to.) ay sinabihan niya ko ng:
"bakit ka tumawag? miss mo na ko no?"
hindi nya siguro alam na sineryoso ko yun kahit pabiro nya lang sinabi. at shempre, the usual na ko, pabiro ko ring sinabi sa kanya na "oo, bakit? masama ba?" tapos tawanan. sabi nya, "hindi kita namiss." at sandali lang daw siya sa phone dahil perio na nila. perio din naman namin ah. first time ata yun na di kami inabot ng 1am sa telepono.
nakakainis. alam mo yung pakiramdam na yun? na feeling mo di ka importante sa isang taong importante sa yo? i get that feeling quite often these days. at frustrating kasi baka naman nagffeeling ka lang na importante ka in anyway -- na malay mo, hindi ka naman pala importante at all so wala kang karapatang humingi ng feeling na importante ka. ewan. ang labo. basta, ganun.
ewan ko. hindi ko kasi maisip na nagbibiro lang siya. there was something different sa huling pag-uusap namin, compared to the other talks that we have had in the past. but don't get me wrong, masaya pa rin siyang kausap, may personal stuff ding napag-usapan, bagong nalaman.. blah.. pero. may iba eh. parang may kulang. dapat siguro di na lang ako nag-expect na sobrang machcheer-up ako ng pag-uusap namin. dapat hindi ako nag-expect na gagaan ang loob ko dahil nakausap ko siya. di porket ganun dati ay ganun pa rin ngayon. she just. changed. into probably someone i dont know. or maybe i did. or maybe we both changed and failed to keep track. ewan. parang ang layo na niya. sobraaang layo.
ganun din the last time na nagkita kami, which was months ago. may sakit ako nun. but then again, she decided to go with ~~ at literally ay iniwan niya ko. oa ako eh, kaya nagrereklamo ako. nasaan na yung doggy dar kong hindi ako iniiwan? yung super hyper na sa bawat beses na makausap ko ay biglang gumagaan ang lahat? nasaan na?
ewan ko. sana paranoid lang ako. sana mali lang ako. sana hindi siya nawawala. sana hindi ako nagkukulang. sana. ewan ko. baka naman ako ang sobrang nagbago. ewan ko talaga. im confused. raaaah.
ayoko kasing mawala yung bestfriend ko. :'(
+ + +
am i doing something so wrong?
+ + +
so what happens when the only person on earth that you have always held on to leaves you? wala lang. weird enguleesh kwestyon. ang drama eh. hahaha. hahahahaha.
hahahahahahhahhahahaha.
T_T
+ + +
ayokong papuntahin ang mom ko sa family day. at lalo na yung dad ko. ayokong makuha ang report card ko for this quarter. i know i'll be getting some *BAD* grades. hindi ko yun sinasadya. ayoko na. i better wear a helmet. i might hit rock bottom soon. (weh~ kontrahin.. ok.. bangag side..)
ayokong makita ng parents ko ang grades ko. tapos babawi ako next quarter. then pwede na nilang makita ang card ko. para ma-cancel yung bad side, di ba? ewan. pfft.
naiinis ako. i have let them down again. grrrrrr. this is what angers me the most.
as if posibleng di kunin ng nanay ko yung card na yun.
+ + +
im too tired of pondering on those words.. im too tired to hink more about those thoughts. i just want to turn my back, run away, and not worry about it. pero hindi ako ganun. abnormal para sa akin ang tumakas na lang. the things that i run away from always come haunting me over and over. so i want to get done with this and breathe. pero ayoko na. too much pressure. ayoko na. nalulungkot lang ako. ayoko na. ayoko nang maalala.
+ + +
move on and move up. help.
+ + +
life can be so frustrating at times. pero anyway. krishna, think: pre-requisites.
minsan hindi ko lang talaga maalala kung anong gusto ko. kung anong pinaniniwalaan ko. kelangan kong i-charge ang aking sarili. (bzzzt. bzzzt. huh?)
bakit may mga taong sobrang lakas ng faith? saan ba nanggagaling yun?
+ + +
kaya ko to. :)
R15aug06.
+ + +
i talked to her last week. pagkatapos ng huwazaaap!'s (we don't normally say hi or hello. we scream huwazaaap each time -- or at least she does. i only do so when she's too sad or sleepy to.) ay sinabihan niya ko ng:
"bakit ka tumawag? miss mo na ko no?"
hindi nya siguro alam na sineryoso ko yun kahit pabiro nya lang sinabi. at shempre, the usual na ko, pabiro ko ring sinabi sa kanya na "oo, bakit? masama ba?" tapos tawanan. sabi nya, "hindi kita namiss." at sandali lang daw siya sa phone dahil perio na nila. perio din naman namin ah. first time ata yun na di kami inabot ng 1am sa telepono.
nakakainis. alam mo yung pakiramdam na yun? na feeling mo di ka importante sa isang taong importante sa yo? i get that feeling quite often these days. at frustrating kasi baka naman nagffeeling ka lang na importante ka in anyway -- na malay mo, hindi ka naman pala importante at all so wala kang karapatang humingi ng feeling na importante ka. ewan. ang labo. basta, ganun.
ewan ko. hindi ko kasi maisip na nagbibiro lang siya. there was something different sa huling pag-uusap namin, compared to the other talks that we have had in the past. but don't get me wrong, masaya pa rin siyang kausap, may personal stuff ding napag-usapan, bagong nalaman.. blah.. pero. may iba eh. parang may kulang. dapat siguro di na lang ako nag-expect na sobrang machcheer-up ako ng pag-uusap namin. dapat hindi ako nag-expect na gagaan ang loob ko dahil nakausap ko siya. di porket ganun dati ay ganun pa rin ngayon. she just. changed. into probably someone i dont know. or maybe i did. or maybe we both changed and failed to keep track. ewan. parang ang layo na niya. sobraaang layo.
ganun din the last time na nagkita kami, which was months ago. may sakit ako nun. but then again, she decided to go with ~~ at literally ay iniwan niya ko. oa ako eh, kaya nagrereklamo ako. nasaan na yung doggy dar kong hindi ako iniiwan? yung super hyper na sa bawat beses na makausap ko ay biglang gumagaan ang lahat? nasaan na?
ewan ko. sana paranoid lang ako. sana mali lang ako. sana hindi siya nawawala. sana hindi ako nagkukulang. sana. ewan ko. baka naman ako ang sobrang nagbago. ewan ko talaga. im confused. raaaah.
ayoko kasing mawala yung bestfriend ko. :'(
+ + +
am i doing something so wrong?
+ + +
so what happens when the only person on earth that you have always held on to leaves you? wala lang. weird enguleesh kwestyon. ang drama eh. hahaha. hahahahaha.
hahahahahahhahhahahaha.
T_T
+ + +
ayokong papuntahin ang mom ko sa family day. at lalo na yung dad ko. ayokong makuha ang report card ko for this quarter. i know i'll be getting some *BAD* grades. hindi ko yun sinasadya. ayoko na. i better wear a helmet. i might hit rock bottom soon. (weh~ kontrahin.. ok.. bangag side..)
ayokong makita ng parents ko ang grades ko. tapos babawi ako next quarter. then pwede na nilang makita ang card ko. para ma-cancel yung bad side, di ba? ewan. pfft.
naiinis ako. i have let them down again. grrrrrr. this is what angers me the most.
as if posibleng di kunin ng nanay ko yung card na yun.
+ + +
im too tired of pondering on those words.. im too tired to hink more about those thoughts. i just want to turn my back, run away, and not worry about it. pero hindi ako ganun. abnormal para sa akin ang tumakas na lang. the things that i run away from always come haunting me over and over. so i want to get done with this and breathe. pero ayoko na. too much pressure. ayoko na. nalulungkot lang ako. ayoko na. ayoko nang maalala.
+ + +
move on and move up. help.
+ + +
life can be so frustrating at times. pero anyway. krishna, think: pre-requisites.
minsan hindi ko lang talaga maalala kung anong gusto ko. kung anong pinaniniwalaan ko. kelangan kong i-charge ang aking sarili. (bzzzt. bzzzt. huh?)
bakit may mga taong sobrang lakas ng faith? saan ba nanggagaling yun?
+ + +
kaya ko to. :)
R15aug06.